In Amerika wordt in een hangar of assemblagehal de raket meestal rechtopstaand in elkaar gezet.

Op een heel groot rupsvoertuig wordt de raket enkele dagen of uren voor de start naar het lanceerplatform gereden. 

In het filmpje lijkt dat snel te gaan, maar het gaat in het echt tergend langzaam om geen schade aan de raket te krijgen. Het filmpje wordt dus versneld afgespeeld.

In Rusland wordt de raket meestal liggend in elkaar gezet en daarna op een treinstel langzaam vervoerd naar het lanceerplatform.

Bij het platform aangekomen wordt de Soyoez overeind gezet en worden de lanceertorens daarna ernaast geplaatst.

Astronauten zijn superhelden die naar de ruimte reizen om te ontdekken en te leren. Maar voordat ze de raket instappen, moeten ze eerst in quarantaine gaan. Dit betekent dat ze een tijdje apart worden gehouden van andere mensen om ervoor te zorgen dat ze gezond zijn en niet ziek worden in de ruimte.

In de ruimte is er geen lucht, eten of drinken zoals we dat kennen op aarde. Daarom moeten astronauten heel voorzichtig zijn en ervoor zorgen dat ze niet ziek worden. Voordat ze op reis gaan, worden ze getest op ziektes en moeten ze in een schone omgeving verblijven zodat er geen slechte bacteriën en virussen in hun lichaam komen.

Het is net als wanneer je naar de dokter gaat voor een controle. Soms moet je bloed of urine laten testen om te kijken of alles in je lichaam in orde is. Zo moeten astronauten ook getest worden om ervoor te zorgen dat ze gezond zijn voordat ze de raket instappen.

Dus als je de volgende keer een raketlancering op tv ziet, weet je dat de astronauten eerst in quarantaine gaan om ervoor te zorgen dat ze veilig en gezond zijn om de ruimte te verkennen!

Astronauten houden voor hun reis naar de ruimte een gesprek met journalisten.

Meestal is is dat een of meerdere dagen voor de lancering. In het eerste filmpje zie je een Russische persconferentie waarin ook André Kuipers (als reserve astronaut) bij zit.

In het tweede filmpje zie je de voorstelling van de vier Amerikaanse astronauten die na meer dan 50 jaar (waarschijnlijk in het jaar 2024) naar de maan zullen vliegen. Nog niet erop landen, maar er omheen vliegen. Landen op de maan zal pas een vlucht daarna gebeuren.

Astronaut zijn is toch wel een gevaarlijk beroep. Voordat ze de ruimte in gaan, zetten astronauten vaak ergens een handtekening om te laten zien: hier ben ik, een dappere astronaut, geweest.

André Kuipers deed dat ook op de kamerdeur van zijn hotel in Rusland. En hij was niet de enige. Kijk maar naar het filmpje.

Astronauten dragen luiers tijdens de lancering van hun ruimteschip. Ze zitten (het is meer liggen trouwens) vaak al urenlang in hun stoel in de capsule voordat de lancering plaats vindt. Ze moeten dan heel veel dingen in de capsule controleren of alles goed werkt. In die periode kun je niet eventjes naar de WC.

De luiers vangen alles op wat uit het lichaam komt, zodat de astronauten zich schoon en comfortabel kunnen voelen tijdens de vlucht.

Na de lancering of landing kunnen de astronauten zich wassen en andere kleding aantrekken, zodat ze niet de hele tijd in een luier hoeven te zitten.

Tijdens de lancering dragen astronauten geen echt ruimtepak. In plaats daarvan dragen ze speciale aangepaste ruimtevaartpakken die bekend staan als launch and entry suits (lanceer- en terugkeer pak).

Deze pakken bieden bescherming aan de astronauten tijdens de lancering en terugkeer naar de aarde in geval van drukverlies of andere noodgevallen. De pakken beschermen ook tegen extreme drukveranderingen, hitte en kou, en om hen te voorzien van zuurstof in geval van nood.

Walk-out betekent dat astronauten van de plek waar ze hun pak hebben aangetrokken naar de raket lopen waar ze in gaan vliegen. Dit gebeurt vlak voordat de raket gaat opstijgen. 

Tijdens de walk-out worden de astronauten geholpen met het aantrekken van hun speciale pak en gaan ze naar het lanceerplatform. 

Daar ondergaan ze nog wat laatste controles en dan kunnen ze de raket in gaan. De walk-out is een heel belangrijk en opwindend moment omdat het betekent dat de astronauten bijna de ruimte in gaan!

Het eerste filmpje is de walk-out van astronauten met de allernieuwste SPACE-X raket. Ze hebben hele moderne pakken aan.

Daaronder de walk-out van de astronauten die in 1969 (meer dan 50 jaar gelden!) met een Saturnus V raket naar de maan vlogen. Wat een verschil in pakken, hè.

Astronauten zwaaien voordat ze de raket in gaan omdat ze weten dat ze voor een lange tijd van huis zullen zijn. Soms kan het een paar dagen zijn, maar soms ook vele maanden voordat ze terugkomen naar de aarde en hun familie en vrienden weer zien.

Het zwaaien is een manier om afscheid te nemen en te laten zien dat ze nog steeds aan hun geliefden denken, zelfs als ze ver weg zijn. Het is ook een manier om te laten zien dat ze klaar zijn voor hun missie en dat ze opgewonden zijn om de ruimte te verkennen.

Dus het zwaaien is eigenlijk een manier om te laten zien dat de astronauten zich verbonden voelen met de mensen op aarde en om hen te laten weten dat ze in gedachten bij hen zullen blijven, zelfs als ze ver weg zijn.

André Kuipers, die twee keer in de ruimte is geweest, kuste bij de eerste keer zijn vrouw nog vlug even voordat hij naar de raket ging.

In Rusland zijn er oude tradities die de astronauten in een bepaalde volgorde doen voordat de lancering plaatsvindt.

1. Voordat ze naar de ruimte gaan, worden kosmonauten gezegend door een priester. Dit is een soort gebed om hen te beschermen en hen geluk te wensen tijdens hun reis naar de ruimte. Het gezegend worden is belangrijk voor sommige mensen, omdat het hen helpt om rustig en gefocust te blijven tijdens hun ruimtereis.

2. Daarna trekken de kosmonauten hun ruimtevaartpak aan dat ze bij de lancering dragen.

3. Vervolgens lopen ze naar de bus die hen naar het lanceerplatform brengt.

4. Voordat ze in de bus stappen, plassen ze (of doen alsof) tegen het wiel van de bus. Het schijnt dat de Rus Joeri Gagarin (de eerste mens in de ruimte in 1961) dat ook heeft gedaan. Na zijn succesvolle vlucht, zijn de Russische astronauten (= kosmonauten) dat blijven doen als een soort gelukstraditie.

Om naar de ruimte te gaan, moet een raket heel, heel snel gaan. Het moet sneller gaan dan elk vliegtuig of auto dat we kennen! Als de raket niet snel genoeg gaat, zal hij niet hoog genoeg komen en terugvallen naar de aarde.

Als je naar het International Space Station (ISS) gaat, moet de raket nog sneller gaan dan normaal. Hij moet zo snel gaan als 28.000 kilometer per uur! Dat is echt, echt snel! Het is veel sneller dan elk voertuig op aarde. En wanneer de astronauten eenmaal in de raket zitten, reizen ze met dezelfde snelheid om in de ruimte te blijven en in een baan om de aarde te cirkelen.

Willen ze met een raket naar de maan, dan moet de snelheid zelfs opgevoerd worden naar meer dan 40.000 km/uur.

Als er een raket naar de maan gaat, dan is dat nog een hele reis. De gemiddelde afstand tussen de aarde en de maand is 384.400 kilometer. Het duurt alles bij elkaar ongeveer drie dagen om er te komen. DRIE dagen dus. En dan schiet zo'n raket toch met een gemiddelde snelheid van meer dan 10.000 km per uur naar de maan. In het begin veel sneller (40.000 km/u), maar bij de maan moeten ze natuurlijk weer flink afremmen anders slaan ze te pletter.

Als de raket met de snelheid van het licht zou kunnen reizen, dan is hij er al naar één seconde. Maar helaas hebben we zulke raketmotoren niet.

De afstand van de zon naar de aarde is ongeveer 149,6 miljoen kilometer. Als een raket in een rechte baan naar de zon zou vliegen, dan doet hij er bijna 180 dagen over. Zou die raket met de snelheid van het licht kunnen vliegen, dan duurt het slechts ongeveer 7 minuten.